Serene herdenking voor asbestslachtoffers
7 november 2017
De asbestproblematiek weekt heel wat emoties los in het Waasland want bijna iedereen kent iemand die aan asbestkanker is gestorven. Tal van mensen willen hun verhaal kwijt. Eén zaak komt steeds naar boven: we willen erkenning en respect voor de slachtoffers. In tal van landen (Frankrijk, Schotland, Australië, enz…) worden monumenten opgericht of herdenkingen gehouden voor de slachtoffers, vaak op initiatief van de overheid. Bij ons blijft het echter muisstil op dit vlak. Daarom organiseert de PVDA op zondag 12 november een serene herdenking voor de asbestslachtoffers in het Waasland, om 14 uur op het Westerplein.
Louis, 76 getuigt: “Het levenseinde van mijn broer was afgrijselijk. Hij kon amper nog ademen, leed verschrikkelijk. Om de pijn te verzachten, moesten we ijsblokjes in zijn mond stoppen. Zienderogen vermagerde hij. En hij werd sneeuwwit. Na een tijd smeekte hij om een spuitje. Hij kreeg het ook. Gelukkig maar. Want het was niet meer om aan te zien. “Louis groeide op in de buurt van de putten van Scheerders. “We speelden er, ons van geen kwaad bewust. Jarenlang zagen we de vuilniswagens op en af rijden. Alles werd toen geminimaliseerd. Ook nu nog blijven ze die vuiligheid storten. En dat begrijp ik niet. Hier moet heel veel geld mee gemoeid zijn.”
Godelieve belde ons. Haar broer was in 1994 gestorven aan asbest. Hij heeft bij SVK gewerkt, laden en lossen van zakken asbest. Meer dan 20 jaar lagen de foto’s in haar schuif. “Eindelijk zijn er mensen die deze problematiek ernstig nemen,” vertelde ze. Het knaagt al meer dan 20 jaar aan mij, je kon er met niemand over praten. Ze toont een foto uit 1968 (zie bijlage) waarop 5 mensen op zakken asbest staan. “Al deze mensen zijn gestorven aan asbestkanker. Mijn broer, de man in het midden, was een boom van een vent, maar door zijn ziekte werd hij een schim van zichzelf. En dan durft die baas van SVK in het Stadhuis koudweg zeggen dat er geen slachthuis bestaat zonder bloed. Mijn broer gaf me deze foto de dag dat hij naar het ziekenhuis werd gebracht, waar hij kort daarna overleed. ‘Doe er iets mee’, zei hij. Ik ben blij dat ik dat nu kan doen.”
Deze en nog vele andere aangrijpende getuigenissen komen aan bod op de Herdenking. Ook Johan De Vos, auteur van “Het boek van Sint-Niklaas” , Eric Jonckheere, auteur van het recent verschenen boek “Asbest, leugens, chantage en mensenlevens” en Pieter Heymans, woordvoerder van het Actiecomité Asbeststort dicht, spreken op de herdenking. De muziek wordt verzorgd door Tom De Rocker. Jef Maes, sluit namens de PVDA de herdenking af met een bloemenhulde.