PVDA voert actie tegen femicide met witte rozen

PVDA voert morgen actie op de Markt voor een daadkrachtige aanpak van geweld tegen vrouwen: “Een man die zijn zoon vermoordt en daarna zijn ex, dat zou niet mogen gebeuren”, zegt PVDA-lid Debby Burssens. “Daarom houden we een minuut stilte en leggen we een witte roos neer voor elke vrouw die dit jaar omkwam bij huiselijk geweld. Dat zijn er al 22. Geweld op vrouwen is een structureel probleem dat door de coronacrisis nog toeneemt. Net daarom is deze actie belangrijk. Want hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen? We hopen uit de grond van ons hart dat Martine en Luke de laatste slachtoffers zijn van huiselijk geweld.”

Het start op kinderleeftijd

“Partnergeweld is een structureel probleem dat structurele oplossingen vraagt. We willen dat dit een politieke prioriteit wordt en er snel een nationaal actieplan komt. Deze 22ste femicide toont nogmaals de urgentie aan dat staatssecretaris voor Gendergelijkheid Sarah Schlitz de daad bij het woord voegt”, gaat Debby Burssens verder. “Femicide, seksisme en seksueel geweld zijn nauw verbonden, dus wat ons betreft zijn er alvast vier zaken die snel moeten gebeuren: met drie daarvan spelen we kort op de bal. Zo moeten de drempels om geweld te melden en klacht in te dienen omlaag. PVDA wil dat de hulplijn 1712 meer gekend en beter bereikbaar is, en pleit ook voor doorgedreven opleidingen voor politie, justitie en hulpverleners. We moeten ook een einde maken aan de straffeloosheid en investeren in toegankelijke hulpverlening en gratis vlucht- en opvangplaatsen, waar ook kinderen mee naartoe kunnen.”

“Het is ook cruciaal om geweld op vrouwen te voorkomen, en daarom moeten we véél meer inzetten op preventie en de gelijkheid van vrouwen en mannen, via onder meer relationele vorming op school en een grootschalige sensibiliseringscampagne”, vult PVDA-lid Loes Verleyen aan die zelf een overlever is van huiselijk geweld.

“Mijn leven was een hel”

“Mijn leven was jarenlang een hel en ik was zeer bang van mijn partner. Ik had geen greintje zelfvertrouwen meer”, getuigt Loes Verleyen. “Op een gegeven moment kon ik de gedachte dat mijn kinderen het patroon van hun vader zouden overnemen niet langer aan. Dat een vrouw moet zwijgen, niets waard is, geen bankkaart mag bezitten. Dat je een vrouw zoveel en zo vaak als je wil mag slaan, zonder verantwoording af te leggen… Dankzij de enorme steun van familie en vrienden kon ik ontsnappen. Femicide en seksime is van alle tijden en sterk verweven doorheen onze samenleving. En net daarom zijn structurele maatregelen nodig en mogen we femicides niet enkel bestempelen als een gezinsdrama”, besluit Loes Verleyen.