Armoede bestrijden met de handrem op

Het stadsbestuur van Sint-Niklaas presenteerde eind december haar meerjarenbegroting. Voor de PVDA moet een beleidsplan vertrekken van de noden van de stadsbewoners. Alle Sint-Niklazenaren hebben recht op de stad, niet alleen die met een dikke portefeuille, maar iedereen. Daarom vinden we dat de strijd tegen de armoede dè prioriteit moet zijn in onze stad. De cijfers zijn zo hallucinant: één kind op vier groeit op in kansarmoede in onze stad. Daar kan niemand naast kijken.

Wat staat er in het meerjarenplan op het vlak van armoedebestrijding, op het vlak van sociaal beleid? Er zijn een aantal positieve aanzetten:

• Er werd een nieuw armoedeplan aangekondigd, maar na een vol jaar bestuur ligt er nog steeds niets voor. Als we zien dat bijv. Kortrijk vorige maand al een armoedeplan heeft voorgesteld, dan is de vraag waarom dit in Sint-Niklaas niet kan?
• Het optrekken van het aantal noodwoningen naar 25 is absoluut noodzakelijk. Hopelijk wordt daar snel werk van gemaakt, want de noden zijn gigantisch groot.
• Een zestal woonentiteiten voor de nachtopvang van daklozen is zeker een stap vooruit, maar nog altijd erg beperkt als je ziet dat steeds meer jongeren aan couchsurfing moeten doen om een dak boven hoofd te hebben.
• Het ondersteunen van het CAW voor het werken volgens het “housing first” principe is ook een goed punt, maar nog erg beperkt qua aanpak.
• Het optrekken van het budget voor het leefloon en aanvullende steun met eerst 5% en daarna met 3% vinden we ook een positief gegeven. Maar daarmee komt het niet boven de Europese armoedegrens.
• Het aanwerven van 8 maatschappelijk assistenten bij het OCMW is absoluut noodzakelijk om het stijgend aantal dossiers de baas te kunnen.
• Het automatisch toekennen van zoveel mogelijk rechten aan rechthebbenden is ook een punt dat in ons stadsprogramma staat. We hopen dat dit ook snel mogelijk wordt voor de kansenpas en andere rechten.

Maar de vraag is natuurlijk: zijn deze maatregelen wel op het niveau van de grootte van het probleem? Als je ziet hoe groot de noden zijn, dan zijn de aanzetten die worden gemaakt onvoldoende om het probleem ten gronde aan te pakken.

Betaalbaar wonen

Een belangrijk element in het bestrijden van de armoede is zorgen voor betaalbare woningen. In de komende legislatuur zijn er amper 285 nieuwe wooneenheden gepland. Rekening houdend met de renovatie van het Peter Benoitpark betekent dit dat slechts iets meer dan de helft van deze nieuwe wooneenheden effectief in aanmerking komen voor nieuwe bewoners. En dat terwijl er bijna 4.000 mensen op de wachtlijst staan voor een sociale woning. Dat is duidelijk niet in verhouding tot het probleem. In het beleidsplan staat nog dat men tegen 2035 naar 9% sociale woningen wil gaan. Veel te weinig. Maar zelfs voor dat lage streefcijfers is niet eens een becijferd stappenplan uitgetekend.

Als je op de wachtlijst staat voor een sociale woning, krijg je na 4 jaar een Vlaamse huurpremie. Waarom breidt de stad dit systeem niet uit door een stedelijke huurpremie toe te kennen voor mensen zodra je 2 jaar op de wachtlijst staat van de Sint-Niklase Maatschappij voor de Huisvesting? Dit systeem bestaat reeds in Beveren. Niks daarvan in het vijfjarenplan.

Er wordt wel een aanzet gemaakt van het sociaal beheersrecht wat toelaat dat de stad een woning beheert in plaats van de eigenlijke woningbezitter van zodra die langer dan 2 jaar leegstaat. Iets waar wij al hebben op aangedrongen in deze raad. Maar als wij zien welke huurinkomsten daarvoor staan ingeschreven, dan gaat dit om amper een 20-tal woningen, wat ook niet in verhouding staat tot de problemen. Geen huurprijzenraster om de prijzen van de huurwoningen te kunnen controleren. Geen conformiteitsattest voor elke huurwoning.

Geen nultolerantie voor leegstand

En op het vlak van de bestrijding van leegstand is het helemaal huilen met de pet op. De tarieven worden niet eens geïndexeerd waardoor de leegstand helemaal niet financieel wordt aangepakt. De PVDA had verwacht dat de stad echt een nultolerantie voor leegstand en verkrotting zou voorop stellen. In plaats van het aantal vrijstellingen voor leegstand fors in te krimpen wil men die nog uitbreiden. Waarom verdubbelt men de leegstandheffing niet voor vastgoedbedrijven want al te vaak wordt er gespeculeerd met leegstand? Waarom verdubbelt men niet de heffing op onbebouwde gronden die lang blijven liggen? De opbrengsten daarvan kunnen geïnvesteerd worden in betaalbaar wonen. Want elke geïnvesteerde euro in goed wonen wordt op twee à drie jaar terugverdiend.
Voor de PVDA is wonen een recht, geen luxe. In onze visie zouden de woonkosten voor een gezin (energiekosten en huurlasten inbegrepen) niet meer mogen bedragen dan 30 procent van het gezinsinkomen. Om dat te realiseren, moet de Stad meer zélf investeren in een actief woonbeleid.

Lege brooddozen blijven leeg

Het stadsbestuur rekent voor tal van maatregelen op een samenwerking met het middenveld. Lovenswaardig. Maar dat middenveld wordt door de Vlaamse regering de poten vanonder hun stoel gezaagd. Besparingen op de werking van het CAW, op de werking van Samenlevingsopbouw, op SAM, het agentschap dat de buurtwerkers ondersteunt enz….
Waar we ook niets over terugvinden in het plan is de problematiek van de lege brooddozen in de scholen. Het is een groeiend probleem in onze scholen. Waarom staat hier niks over in het beleidsplan?
Dus beste stadsbestuur, er zijn op vlak van armoedebestrijding een paar kleine aanzetten, maar de maatregelen en de middelen die men voorziet zijn absoluut niet in verhouding tot de omvang van het probleem. Men zegt de armoede te willen aanpakken, maar men voorziet er niet de nodige middelen voor. Dat is armoede bestrijden met de handrem op.